Ο κ. Βίτσας σημείωσε ότι η συζήτηση για το Προσφυγικό – Μεταναστατευτικό αποδεικνύει «ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ» καθώς επιχειρείται από τις χώρες του Βίσεγκραντ και την Αυστρία από τις τρεις διαστάσεις που αυτό έχει να περιοριστεί «μόνο στο θέμα της προστασίας των συνόρων» και όχι στο «πως βοηθάς, πως συνεργάζεσαι, πως διαμορφώνεις την κατάσταση στις χώρες από τις οποίες προκύπτει προσφυγική ή μεταναστευτική ροή».
Όπως σημείωσε αυτό σημαίνει ότι εμπλέκεται η Ευρώπη σε ειρηνευτικές διαδικασίες, καθώς «τον πρόσφυγα με βάσει τη συνθήκη της Γενεύης οφείλεις να τον δεχτείς». Τόνισε πως η διαχείριση των συνόρων υπόκειται στο διεθνές δίκαιο, «ενώ θα πρέπει να παρθούν και πρόσθετα μέτρα ανάπτυξης αυτών των περιοχών ώστε ο άλλος να μην λιμοκτονεί και να προσπαθεί να έρθει προς την Ευρώπη».
Σημείωσε πως «Δεν μπορούμε να συζητάμε αν ένας άνθρωπος είναι στη θάλασσα αν θα τον διασώσουμε ή όχι, ή ποιος θα τον διασώσει ή που θα τον πάει. Το πρώτο πράγμα είναι να τον διασώσουμε. Υπάρχει το διεθνές δίκαιο που καλύπτει αυτά τα πράγματα».
Και επισήμανε ότι το τρίτο ζήτημα είναι το θέμα της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ στον καταμερισμό, στον διαμερισμό του βάρους που δημιουργούν οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές και αυτό είναι ζητούμενο. Ενώ διερωτήθηκε αν η ευρωπαϊκή συνεννόηση και αλληλεγγύη είναι να υφίστανται το βάρος συνολικά οι χώρες εισόδου – υποδοχής.
Όλα αυτά τα ζητήματα όπως επισήμανε ο κ. Βίτσας γίνεται προσπάθεια να φύγουν από το τραπέζι των συζητήσεων.
